لیلی بانو

از آنجایی که شلوغی دوست ندارم ، باز هم دست به کار شدم و خلوت کردم اطرافم رو ، وبلاگ های زیادی از لیست که مدت هاست به روز نشده بودند حذف شدند، کانال های زیادی رو نیز حذف کردم...خیلی دوست دارم ازبعضی گروه هی دوستی هم خارج بشم، حجم اخبار و مطالب ارسالی به کنار اما این همه بار منفی برای منی که هنوز زندگی رو نمیتونم مثبت ببینم فکر نمی کنم چندان مناسب باشد...در واقع من از حوادث و اخبار منفی بی نهایت متاثر میشم و زندگیم مختل میشه، مخصوصا ً از قضاوت ها و برداشت های غیر منصفانه...می ترسیدم این فکر و تصمیم من از ضعف یا بغض باشد، اما وقتی گوش نیوشی از رادیو توانگری رو گوش دادم به خودم حق دادم و تصمیمم رو درست می بینم...پ ن:کامنت های پست قبل ، رو بعدا ً پاسخ خواهم داد... لیلی بانو...

گاهیخیلی خودخوری میکنم، بهتره بگم همون احساس گناه، اینکه مثلا ً از بعضی دوستان فاصله می گیرم و سعی می کنم دیگه کمتر بین جمع اون دوستی ها باشم، مثلا ً همین اواخر و دوستی که از دوران دانشگاه سر کلاس برنامه نویسی دوستیمون شکل گرفت و بعد، هم محله ای بودن، کلاس های مشترک بیشتر و تداوم دوستی...به خاطر دارم همون اوائل دوستی هم باهم بحث داشتیم اما اینکه سر چه مسئله ای بوده رو به یاد ندارم، اینکه من سعی کرده بودم دور شم از ایشون و گفته بودند تو دوست خوبی هستی و نمی خوام این دوستی رو از دست بدم...اما این بار آخر به صراحت به خاطر حرفی که از ایشون شنیده بودم، گفتم که ترجیح میدم فاصله ها رو رعایت کنم و دیدارها رو هم کمتر...این همه مدت خودم بابت این رفتار سرزنش کردم، دور شدن و فاصله گرفتن از سمت من به معنای بد بودن ایشون نبوده هیچ وقت ،گاهی حتی هم انرژی نبودن دو دوست همجنس هم میتونه برای یکی از آن ها یا هر دوشون آزار دهنده و سخت باشه، بدون اینکه آدم های بدی باشند...همین دو هفته پیش که تو گروه ناراحتیشون از مسئله ای بیان کردند، به هیچ وجه نمیتونستم باهاشون همراهی کنم و حتی اظهار تاسف، همون لحظه به عطیه پیام فرستاده بودم و گفته بودم من خیلی آدم بدی هستم که نمی تونم همدردی داشته باشم...و می دونستم حتما ً از سکوت من دلخور شدند اما باز هم سکوت کردم...من تمام دل لیلی بانو...

خیلی دلم گرفته،  نگرانی و اضطراب رو هیچوقت نمیتونم کنترل کنم و من از پا در میارن...

چقدر گاهی این تنهایی و نبودن ها آزار دهنده و سخت هست برای دختری به شکنندگی من....

لیلی بانو...

با وجود اینکه چند شب پیش برام نرگس آورده بود اما دیگه این دوستی حس خوبی بم نمیده، از آدم هایی که فقط می خوان از بقیه بدونند و خودشون مرموز و سکرت هستند ترجیخ میدم دوری کنم تا اینکه روزی برسه متنفر بشم...

شاید من خیلی بد به نظر بیام...

لیلی بانو...

به ما گفته بودند برای دستمزد خیلی با باشگاه ها بحث نداشته باشید، من هم همین رعایت کرده بودم و هر مبلغی که روز اول قرار گذاشتند پذیرفتم، اما برای این ماه دریافتی، کسر شده بود، گفته بودند به ازای تعداد پرتوجوها ، و برای من حتی باید دستمزد دوبرابر آنچه کم شده بود اضافه می شد... تردید درام برای تذکر این مورد، از طرفی قرار خود باشگاه هم همین بود، اگر چه که دو کلاس برداشتم اما زمانی که براشون صرف کردم ،کم کاری نشده بود... روزی که باشگاه به علت شکستگی لوله های آب تعطیل شد، من از زمان خودم خارج از تایم کلاس، تعطیلی رو جبران کردم، تمام حرف های تند و تلخ، انتقادها و مقایسه ها رو صبر کردم و آروم جواب دادم... ما خودمون هستیم که نمیگذاریم دنیا هیچ وقت جای خوبی باشه، دنیا با سکوت امثال من بدتر هم خواهد شد، چون هیچوقت بی ادبی، گستاخی رو یاد نگرفتم، حتی در این مورد حرف زدن اینجا هم برای من سنگین هست... این اگر ظلم هم به نظر بیاد اما واقعا برای من سنگین هست که عنوانش کنم، اما حتما قرارشون رو یادآور خواهم شد، درونگرایی من به معنای خجالتی بودنم نیست... وقتی بدعهدی مالی پیش میاد، تو خانواده ی ما اینگونه تعبیر می شود، بعضی آدم ها قیمتشون همین بود... قبل ها فکر می کردم این فقط آقایان هستند که از خانم بودن خانم ها سوء استفاده می کنند...منظورم از خانم بودن ، جنسیت نیست... مربیگری یوگا اشتباه ترین انتخابم لیلی بانو...